“Iedereen kan het verschil maken, hoe klein ook”

Iris van der Poel hoorde in 2017 dat ze de ziekte MS heeft. Nu leeft ze van een IVA-uitkering. Maar stilzitten, dat is niets voor haar. Als vrijwilliger bij MEE denkt ze mee over tal van zaken. En sinds kort mag ze ook meepraten over het thema 'Leefbaar inkomen' voor Verbeter Breda. Een rol die ze serieus neemt.

“Toen ik ziek werd wilde ik net mijn studie omgangskunde weer oppakken. Ik werkte deeltijd bij de Tuinen (Holland & Barret, red) en iedereen om me heen was met de toekomst bezig. Mijn diagnose gooide roet in het eten. Nu ben ik 30 en mijn vriendinnen hebben een huis en worden moeder en hebben goede banen. Zij zijn met de toekomst bezig. Terwijl ik mijn leven van dag tot dag leef en mijn toekomstbeeld steeds weer moet bijstellen.”

Sommige mensen die in dezelfde situatie zitten als ik blijven thuis. Dat vind ik zonde: zoveel talent en kapitaal blijft daarmee onbenut. Ik wil bijdragen aan de maatschappij. Het verschil maken. MEE zag iets in mij en ik kon daar aan het werk als vrijwilliger. Om vanuit mijn eigen ervaring en kennis een steentje bij te kunnen dragen binnen de organisatie.

Het systeem

Zodra je in het hokje van uitkeringsgerechtigde zit, is er heel veel niet meer mogelijk. Terwijl mensen met een ziekte of beperking echt wel wat kunnen bijdragen. Juist vanuit onze ervaring kunnen we bijvoorbeeld helpen het systeem voor uitkeringsgerechtigden te verbeteren. Het is even zoeken waar ik invloed kan uitoefenen en het is een lange weg om het verschil te maken. Maar wel de moeite waard!

Kansen pakken

Bij MEE werken we eigenlijk al aan het verkleinen van de kloof tussen kansenarm en kansenrijk. We kijken bij cliënten naar wat er nog wél kan en helpen hen bij het pakken van kansen. We zoeken ook naar verbinding, bijvoorbeeld met onze partners in zorg en welzijn: wat kunnen we van elkaar leren? En we denken na over wat er beter kan, bijvoorbeeld op gebieden als inclusie en diversiteit.

Verbinden

Ik ben nog niet zo lang betrokken bij Verbeter Breda. Maar ik merk wel dat ik me afvraag: we blijven maar praten, maar wanneer gaan we het dóen? Ik ben iemand die mensen een beetje wakker wil schudden. Zichtbaar maken wat niet zichtbaar is. Bijvoorbeeld inwoners van kansrijke wijken laten zien hoe mensen in de stad leven die het minder breed hebben. Om ze vervolgens te verbinden met elkaar. Dat is nodig om de kloof tussen arm en rijk te verkleinen. Maar hoe krijg je dat voor elkaar? Dat vind ik interessante vraagstukken.  

Ik merk ook dat er een goede energie zit op Verbeter Breda en dat de neuzen dezelfde richting in staan. En ik ben ook van: verbeter de wereld, begin bij jezelf. Iedereen kan het verschil maken, hoe klein dat ook is. Al is het maar dat je een stukje quiche dat je over hebt deelt met je alleenstaande buurvrouw. Want samen komen we verder dan alleen.’’